Oficjalna strona pisarki Małgorzate Radtke
Dziesięć lat temu zmieniłam podejście, w moim życiu nastał przełomowy moment, w którym zrozumiałam, że muszę postawić na siebie. Zapragnęłam naprawić swoje otoczenie i z biegiem lat nauczyłam się wyznaczać granice. Czy było warto?
Obudziłam się w zupełnie innym miejscu, pełnym magii, skrywającej w sobie dużo trudności z jej opanowaniem. Za oknem prószy śnieg, drzewo w kominku syczy i strzela, oprócz tego wokół panuje cisza. Nie przejeżdża ani jeden samochód, nie ma przechodniów, czy szczekających psów na osiedlu. Ta cisza sprawia, że mogę usłyszeć własne myśli.
Od podstawówki byłam przeciwniczką studiów, choć zawsze podziwiałam ludzi, którzy się na nie decydują. Nie widziałam w nich potencjału. Od kilku miesięcy zmieniłam zdanie, zobaczyłam, że studia mogą rozwijać, to nie tylko papier, który nie jest nam do niczego potrzebny.
Są ludzie, którzy mieszają i rozbijają znajomości dla satysfakcji. Pewien czas temu dałam się wmieszać w intrygę, pozwoliłam się zrobić jak dziecko. Do dziś się zastanawiam: skąd w niektórych tyle zawiści?
Lubicie spacerować po plaży? Ale zimą, kiedy fale sięgają pół metra, brzeg skuty jest lodem, drewniane pale są obrośnięte bielą jak grzyby, a bryza podcina nam nogi. Wokół brakuje leżakujących ludzi i tłoku. Plaża jest śniegowo-piaskową krainą, która formuje się inaczej z każdym powiewem wiatru.
W pracy milion pytań. Jak po świętach? Co przyniósł gwiazdor? Jakie plany na Sylwestra? Przewijały się życzenia. Te szczere i mniej szczere. A co ja o tym wszystkim tak naprawdę myślę?
Święta już są. Jeszcze tydzień temu nie czułam tej magii, ale dzisiaj, w ten wyjątkowy dzień, jest inaczej. Nie dość, że czuję radość z chwili obecnej, to jeszcze odwiedziły mnie wspomnienia z dzieciństwa.
Obiecałam napisać relację z urlopu, ale czas biegnie tak szybko, że trudno za nim nadążyć. Po urlopie czekało mnie kilka intensywnych dni, w wyniku czego czas na pisanie i blogowanie zmniejszył się do zera. Na szczęście nadchodzi październik i w zimne, deszczowe wieczory pisanie stanie się codziennością. Ale do rzeczy… Po co ten urlop? Od dobrych czterech
Przez ostatnie tygodnie tłukę wieczorami w gierki komputerowe. Pewnie duży wpływ ma na to lato, bo lipiec(cipiec) jest deszczowy. Dzięki temu przypomniały mi się pewne tytuły z dzieciństwa i postanowiłam o nich wspomnieć.
Po uśpieniu Sziry przez półtora roku zbierałam się w sobie, aby kupić nowego psa. Miotały mną potężne emocje, jak również przeszkody w postaci: pracy na pełen etat z nadgodzinami, nieustannego pisania, oraz obowiązków domowych. Bałam się, że na psa może zabraknąć czasu. Mimo tego się zdecydowałam. Dlaczego?
