Skąd brać inspiracje do tworzenia wpisów na blog???

Kie­dy two­rzy­łam tę stro­nę zasta­na­wia­łam się, o czym będę pisa­ła. Po co zakła­dać kolej­ne­go blo­ga o pisa­niu sko­ro w necie jest ich na pęcz­ki? Potem mia­łam wąt­pli­wo­ści. Czy przy­pad­kiem nie jest za wcze­śnie na blog? Czy ktoś będzie chciał to czy­tać? Czy nie jestem za głu­pia na blogowanie?

Zaczę­łam budo­wać to miej­sce w sie­ci, aby podzie­lić się moimi doświad­cze­nia­mi. Uwiel­biam pisać, od małe­go spę­dza­łam przy wymy­ślo­nym świe­cie wie­czo­ry, cho­ciaż wte­dy zamiast kom­pu­te­ra i kla­wia­tu­ry mia­łam dłu­go­pis i kart­kę. A zamiast YouTu­be magne­to­fon na kase­ty i płyty.

Ale do rzeczy…

Skąd brać te inspiracje?

Z Inter­ne­tu!

To pro­ste. Zapisz się do grup zwią­za­nych z two­ją tema­ty­ką. Przy­patrz się jakie tema­ty są tam poru­sza­ne, jakie pyta­nia są zada­wa­ne. Zasta­nów się nad wła­sną odpo­wie­dzią i o tym napisz. Nie musisz zgry­wać nie­omyl­ne­go. Możesz opi­sać swo­je uczu­cia, swo­ją prak­ty­kę i na sam koniec zadać kil­ka pytań do czy­tel­ni­ków. To samo doty­czy róż­nej maści forum. Jest ich mnó­stwo. Wystar­czy w Google wpi­sać kil­ka haseł i otrzy­masz kil­ka­set wyników.

Wspól­ne zainteresowania!

Nasz świat krę­ci się wokół naszych zain­te­re­so­wań. Nie znam ludzi, któ­rzy mając wybra­ną pasję nie zna­ją niko­go ze swo­je­go śro­do­wi­ska. Zawsze się kogoś pozna­je. Jak nie w rze­czy­wi­sto­ści, to zno­wu przez Inter­net. Wspól­ne zain­te­re­so­wa­nia łączą. Pole­cam umó­wić się na kawę, albo Skype’a. Zaczną się tema­ty o jakich nie sądzi­łeś, że mógł­byś pomyśleć.

Porad­ni­ki

Czy­tam porad­ni­ki regu­lar­nie. Pole­cam ich czy­ta­nie, bo otwie­ra­ją oczy na wie­le spraw. Odwa­żę się powie­dzieć, że otwie­ra­ją oczy bez wzglę­du na poziom jaki repre­zen­tu­je­my. Auto­rzy w książ­kach poru­sza­ją spo­ro tema­tów i nie uwie­rzę, że nikt z was nigdy nie zasta­na­wiał się nad nimi głę­biej. To doty­czy róż­nych dzie­dzin. Wyko­rzy­staj­cie to. Wstaw­cie cytat, dopo­wiedz­cie coś od sie­bie, albo obroń­cie zda­nie auto­ra. Oczy­wi­ście może­cie rów­nież się z nim nie zgodzić.

Z życia wzięte.

Naj­waż­niej­sze to pisa­nie w zgo­dzie z sobą. Nie pró­buj­my być kimś innym. W tym przy­pad­ku pole­cam wró­ce­nie do swo­ich począt­ków, pomy­śle­nie jakie pro­ble­my napo­ty­ka­li­śmy i napo­ty­ka­my teraz, może stwo­rze­nie aneg­dot­ki, przy­to­cze­nie śmiesz­nej histo­rii, bądź podzie­le­nie się wspo­mnie­niem. Dużo sie­dzi w nas samych. Usiądź i przy­po­mnij sobie z czym mia­łeś ostat­nio pro­blem. Co Cie­bie dener­wo­wa­ło w two­im tek­ście? Dwa lata temu, rok temu, pół roku temu. Napisz o swo­jej ewo­lu­cji. Pokaż innym, że nie uro­dzi­łeś się mistrzem i masz sła­bo­ści. Ludzie uwiel­bia­ją słu­chać o takich rzeczach.

Rodzi­na, bliscy

Mamy bli­skich, kocha­my ich, ale się od nich róż­ni­my. Na przy­kład ja jestem zako­cha­na w pisa­niu, mój brat w sztu­kach wal­ki, a bra­to­wa w malar­stwie. Lubię z nimi usiąść i poroz­ma­wiać. Posłu­chać co ich fascy­nu­je. Zada­wać im róż­ne pyta­nia. Roz­ma­wiać. Dużo roz­ma­wiać. Od tego się zaczy­na, a koń­czy się na pomy­słach do pisania.

Krót­kie podsumowanie.

Roz­glą­daj się. Zacznij budo­wać swo­je impe­rium bez stra­chu, że zabrak­nie pomy­słu. Jeden czło­wiek, jeden arty­kuł, jeden sen może nam pod­su­nąć inspi­ra­cje do napi­sa­nia cyklu. Otwórz się na to. I pisz.

Do następ­ne­go wpisu!!!