Oficjalna strona pisarki Małgorzate Radtke
Dziesięć lat temu zmieniłam podejście, w moim życiu nastał przełomowy moment, w którym zrozumiałam, że muszę postawić na siebie. Zapragnęłam naprawić swoje otoczenie i z biegiem lat nauczyłam się wyznaczać granice. Czy było warto?
Do przeczytania “Jak wydać swoją książkę?” zachęciła mnie inicjatywa autorów, którzy dzielą się własnymi debiutami, jak i fakt, że zyski są przekazywane do stowarzyszenia charytatywnego. Gdzieś zaświeciła mi się reklama albo post, co skłoniło mnie do zakupu.
Obudziłam się w zupełnie innym miejscu, pełnym magii, skrywającej w sobie dużo trudności z jej opanowaniem. Za oknem prószy śnieg, drzewo w kominku syczy i strzela, oprócz tego wokół panuje cisza. Nie przejeżdża ani jeden samochód, nie ma przechodniów, czy szczekających psów na osiedlu. Ta cisza sprawia, że mogę usłyszeć własne myśli.
Od roku albo i dwóch, moje pisanie opiera się wyłącznie na rozmyślaniu. Już wspominałam wcześniej w chwili prawdy, że dopadło mnie życie i nadal kiepsko mi idzie pisanie. Czy to oznacza koniec mojej pisarskiej kariery?
Śnił mi się demon. I dla mnie nie był to „bylejaki” demon, bo obudziłam się z przerażeniem, mając wrażenie, że nadal jest obok mnie. Tak, jakby jego atak odbywał się na jawie. Na szczęście tej nocy nie spałam sama, i gdy tak skrywałam głowę przed atakiem, przytulił mnie ktoś dla mnie bliski. To wystarczyło, by poczuć się
Ostatni post, który napisałam na stronę był w zeszłym roku, w wakacje. Wstyd mi za siebie, tym bardziej, że miałam wielkie plany i zaczęłam ich realizację. Znowu dopadło mnie życie, albo po prostu… wymówki? Zobacz jakie zmiany zaszły w moim życiu.
Dawno nie było chwili prawdy. Nie znajdywałam czasu, żeby pisać: a to ładna pogoda, a to praca, a to problemy zdrowotne. W natłoku tego wszystkiego nie było łatwo znaleźć energię na prowadzenie bloga.
Sztuka mówienia o sobie nie jest łatwa, trzeba mieć odwagę by opowiadać: szczerze, otwarcie, bez skrępowania. Myślisz inaczej?
Słyszałaś o zasadzie Pixara: Bardziej podziwiamy bohatera za to, że się stara, niż za to, że mu się udało? To właśnie ona zainspirowała mnie do napisania dzisiejszego wpisu.
Zastanawiałaś się kiedyś, czy twój tekst jest pozbawiony emocji? Gdy czytasz co napisałaś widzisz opisywane miejsce, czy dużo luk musisz uzupełniać samodzielnie?
